1 Во времето кога владеја судиите, имаше глад во земјата. Затоа еден човек од Витлеем Јудејски, заедно со својата жена и двата сина, отиде да живе во Моавската земја. 2 Името на човекот беше Елимелек, името на жена му беше Ноемина, а имињата на неговите два сина беа Малон и Килион. Тие беа Ефратејци од Витлеем Јудејски. И отидоа во Моав и живеја таму.
3 Елимелек, мажот на Ноемина, умре, и та остана со своите два сина. 4 Се оженија со Моавки, едната се викаше Орфа, а другата Рут. Откако живееја таму околу десет години, 5 и Малон и Килион умреа, и Ноемина остана без своите два сина и без својот маж.
Ноемина и Рута се враќат во Витлем
6 Кога Ноемина чу во Моав дека Господ им дошол на помош на својот народ обезбедувајќи им храна, таа и нејзините снаи се подготвија да се вратат дома оттаму. 7 Со своите две снаи таа го напушти местото каде што живееше и тргна по патот што ќе ги однесе назад во земјата Јуда.
8 Потоа Ноемина им рече на своите две снаи: „Вратете се, секоја од вас, во домот на вашата мајка. Нека Господ ви покаже милост, како што покажавте милост кон вашите починати мажи и кон мене. 9 Нека Господ даде секоја од вас да најде мир во домот на друг маж.“
Потоа ги бакна за збогум и тие заплакаа гласно 10 и ѝ рекоа: “Ќе се вратиме со тебе кај твојот народ.“
11 Но Ноемина рече: “Вратете се дома, ќерки мои! Зошто би дошле со мене? Дали ќе имам уште синови, кои би можеле да ви станат мажи? 12 Вратете се дома, ќерки мои; јас сум престара за друг маж. Дури и да мислев дека сè уште има надеж за мене – дури и да се мажев вечерва, а потоа да родев синови – 13 дали би чекале додека не пораснат? Дали би останале немажени за нив? Не, ќерки мои! Погорчливо е за мене отколку за вас, бидејќи раката Господова се сврте против мене!“
14 Тогаш тие повторно заплакаа гласно. Потоа Орфа ја бакна својата свекрва за збогум, но Рут се држеше до неа.
15 “Ете“, рече Ноемина, „твојата снаа се враќа кај својот народ и кај своите богови. Врати се со неа.“
16 Но Рута одговори: „Не ме терај да те оставам или да се одвратам од тебе. Каде што ќе одиш ти, ќе одам и јас, и каде што ќе останеш ти, ќе останам и јас. Твојот народ ќе биде мој народ, а твојот Бог мој Бог. 17 Каде што ќе умреш ти, ќе умрам и јас, и таму ќе бидам погребана. Господ нека направи со мене, и тоа толку тешко, ако дури и смртта те раздели тебе и мене!“ 18 Кога Ноемина сфати дека Рута е решена да оди со неа, престана да ја тера.
19 И двете жени тргнаа додека не стигнаа во Витлеем. Кога стигнаа во Витлеем, целиот град се вознемири поради нив, и жените извикаа: “Дали е ова Ноемина?“
20 “Не ме викајте Ноемина“, им рече та. “Викајте ме Мара, зашто Седржителот ми го загорчи животот. 21 Јас си отидов полна, но Господ ме врати празна. Зошто да ме викате Ноемина? Господ ме угнети; Седржителот ми донесе несреќа.“
22 Така Ноемина се врати од Моав, придружувана од нејзината снаа, Моавката Рут, и стигна во Витлеем кога почна жетвата на јачмен.
Рут се среќава со Воз на полето со жито
2 Ноемина имаше роднина од страната на својот маж, човек угледен од племето Елимелеково, по име Вооз.
2 Моавката Рут ѝ рече на Ноемина: “Дозволи ми да одам на полето и да го собирам преостанатото жито зад оној во чии очи ќе најдам милост.“
Ноемина ѝ рече: “Оди, ќерко моја.“ 3 Та излезе, влезе во едно поле и почна да собира зад жетварите. Се покажа дека работеше на полето на Воз, кој беше од племето Елимелеково.
4 Токму тогаш Воз пристигна од Витлем и ги поздрави жетварите: “Господ нека биде со вас!“
“Господ нека ве благослови!“ одговорија тие.
5 Воз го праша надзорникот на своите жетвари: “Чија е та млада жена?“
6 Надгледникот одговори: “Таа е Моавката што се врати од Моав со Ноемина. 7 Та рече: “Те молам, дозволи ми да собирам и да собирам меѓу сноповите зад жетварите.“ Та дојде на полето и остана тука од утрото до сега, освен за краток одмор во трлото.“
8 Тогаш Воз ѝ рече на Рут: “Ќерко моја, послушај ме! Не оди да собираш на друго поле и не си оди оттука. Остани тука со жените што работат за мене. 9 Внимавај на полето каде што жнеат мажите и оди по жените. Им реков на луѓето да не креваат рака на тебе. И кога ќе бидеш жедна, оди и пиј вода од садовите што ги наполниле луѓето.“
10 Тогаш таа се поклони со лицето до земја и го праша: „Зошто најдов таква милост во твоите очи, па ме забележуваш мене – туѓинка?“
11 Воз одговори: “Ми беше кажано сè што си направила за твојата свекрва откако почина твојот сопруг – како ги остави татко ти, мајка ти и својата татковина и дојдовте да живеете со народ што порано не го познававте. 12 Господ нека ти возврати за она што си го направила. Нека бидеш богато наградена од Господа, Богот Израилев, под чии крилја дојде да се засолниш.“
13 “Да продолжам да најдам милост во твоите очи, господару мој“, рече та. “Ме утеши кога ѝ зборуваше љубезно на твојата слугинка – иако немам углед како ниту еден од твоите слугинки.“
14 На време за оброк, Воз ѝ рече: „Дојди ваму! Јади леб и потопи го во винскиот оцет.“
Кога седна со жетварите, тој ѝ понуди печено жито. Та јадеше колку што сакаше и ѝ остана уште малку. 15 Кога стана да доприбира, Вооз им нареди на своите луѓе: „Нека собира меѓу сноповите и не ја карајте. 16 Дури и извадете ѝ стебла од сноповите и оставете ги да ги собере, и не ја карајте.“
17 Рут доприбираше на полето до вечерта. Потоа го вршеше јачменот што го беше собрала, и имаше околу една ефа. 18 Го однесе назад во градот, и нејзината свекрва виде колку собрала. Рут го извади и ѝ даде она што ѝ остана откако се најаде.
19 Нејзината свекрва ја праша: “Каде доприбираше денес? Каде работеше? Благословен да е човекот што те забележа!“
Тогаш Рут ѝ кажа на свекрва си за оној кај кого работеше. “Името на човекот со кого работев денес е Воз“, рече та.
20 “Господ да го благослови!“ Ноемина ѝ рече на својата сна: “Тој не престанува да покажува љубезност кон живите и мртвите.“ Додаде: “Тој човек е наш близок роднина; еден од нашите спасители-избавители.“
21 Потоа Моавката Рут рече: “Ми рече дури и: ‚Остани со моите работници додека не го завршат жетвата на целото мое жито.‘“
22 Ноемина ѝ рече на својата снаа Рут: “Ќе ти биде добро, ќерко моја, да одиш со жените што работат за него, зашто може да ти се случи штета на туѓа нива.“
23 Така Рут остана близу до жените на Воз за да собира додека не заврши жетвата на јачменот и пченицата. И живеше со својата свекрва.
Рут и Воз на гумното
3 Еден ден, свекрвата на Рут, Ноемина, ѝ рече: „Ќерко моја, морам да ти најдам дом, каде што ќе бидеш добро згрижена. 2 А Вооз, со чии жени работеше, ни е роднина. Ноќва ќе вее јачмен на гумното. 3 Измиј се, намачкај се со мирис и облечи се во најдобрата облека. Потоа слези на гумното, но не му кажувај дека си таму додека не заврши со јадење и пиење. 4 Кога ќе легне, забележи го местото каде што лежи. Потоа оди и откриј му ги нозете и легни. Тој ќе ти каже што да правиш.“
5 “Ќе направам што и да кажеш“, одговори Рут. 6 И таа слезе на гумното и направи сè што ѝ рече нејзината свекрва.
7 Кога Вооз заврши со јадење и пиење и беше расположен, отиде да легне на крајот од купот жито. Рута тивко се приближи, му ги откри нозете и легна. 8 Насред ноќ, нешто го исплаши човекот; се сврте и виде жена како лежи пред неговите нозе!
9 “Која си ти?“ праша тој.
“Јас сум твојата слугинка Рут“, рече та “Рашири го крајот од твојата облека врз мене, зашто ти си спасител на нашето семејство!“
10 “Господ да те благослови, ќерко моја“, одговори тој. „Оваа љубезност е поголема од онаа што ја покажа порано: не трчаше по помладите мажи, без разлика дали се богати или сиромашни. 11 А сега, ќерко моја, не плаши се. Ќе направам за тебе сè што ќе побараш. Сите луѓе од мојот град знат дека си жена со благороден карактер. 12 Иако е вистина дека јас сум спасител на нашето семејство, има друг што е поблизок роднина од мене. 13 Остани тука преку ноќ, а наутро, ако сака да ја изврши својата должност како твој спасител, добро; нека те откупи. Но, ако не сака, како што е жив Господ, сигурно ќе го направам тоа. Лежи тука до утрото.“
14 Така та лежеше пред неговите нозе до утрото, но стана пред да може некој да ја препознае; а тој рече: “Никој не смее да знае дека жена дошла на гумното.“
15 Тој исто така рече: “Донеси ми го шалот што го носиш и држи го.“ Кога го направи тоа, тој истури во него шест мери јачмен и ѝ го стави врз себе снопот. Потоа се врати во градот.
16 Кога Рут дојде кај својата свекрва, Ноемина ја праша: „Како помина, ќерко моја?“
Тогаш ѝ раскажа сè што Вооз направи за неа 17 и додаде: „Ми ги даде овие шест мери јачмен, велејќи: ‚Не се враќај кај свекрва ти со празни раце‘.“
18 Тогаш Ноемина рече: “Чекај, ќерко моја, додека не дознаеш што ќе се случи. Зашто човекот нема да се смири додека работата не се реши денес.“
Воз се жени со Рут
4 Во меѓувреме, Воз отиде до градската порта и седна таму, токму кога дојде избавителот-чувар што го спомна. Воз рече: “Дојди ваму, пријателе мој, и седни.“ И отиде и седна.
2 Воз зеде десетмина од старешините на градот и рече: “Седни тука!“ И тие седнаа. 3 Потоа му рече на избавителот-чувар: „Наоми, која се врати од Моав, го продава делот од земјата што му припаѓаше на нашиот роднина Елимелех. 4 Мислев дека треба да ти го кажам ова прашање и да ти предложам да го купиш пред овие што седат тука и пред старешините на мојот народ. Ако сакаш да го откупиш, направи го. Но, ако не сакаш, кажи ми, за да знам. Зашто никој нема право да го стори тоа освен тебе, а јас сум следен по ред.“
“Јас ќе го откупам“, рече тој.
5 Потоа Воз рече: “На денот кога ќе ја купиш земјата од Ноемина, ќе ја добиеш и Моавката Рут, вдовицата на починатиот, за да го зачуваш името на починатиот со неговиот имот.“
6 На ова, старателот-откупител рече: „Тогаш не можам да ја откупам, бидејќи би можел да го загрозам сопствениот имот. Ти самиот откупи ја. Јас не можам да го направам тоа.“
7 (Во минатото во Израел, за да стане конечно откупувањето и преносот на имотот, едниот ја соблекуваше својата сандала и му ја даваше на другиот. Ова беше методот на легализирање на трансакциите во Израел.)
8 Потоа старателот-откупител му рече на Воз: “Купи ја сам.“ И ја соблече својата сандала.
9 Потоа Вооз им објави на старешините и на целиот народ: “Денес сте сведоци дека го купив од Ноемина целиот имот на Елимелех, Килион и Малон. 10 Ја зедов и Рут, Моавката, вдовица Малонова, за жена, за да го зачувам името на починатиот со неговиот имот, за да не исчезне неговото име од неговото семејство ниту од неговиот роден град. Денес сте сведоци!“
11 Тогаш старешините и целиот народ на портата рекоа: “Сведоци сме! Нека Господ ја направи жената што влегува во твојот дом како Рахела и Лија, кои заедно го изградија семејството на Израел. Нека имаш углед во Ефрата и нека бидеш прочуена во Витлем. 12 Преку потомството што Господ ќе ти го даде од оваа млада жена, нека твоето семејство биде како семејството на Фарес, кого Тамар му го роди на Јуда!“
Наоми добива син
13 И Воз ја зеде Рут и таа му стана жена. Кога се ожени со неа, Господ ѝ даде можност да зачне, и таа роди син. 14 Жените ѝ рекоа на Наоми: “Слава му на Господа, Кој денес не те остави без спасител! Нека се прослави низ целиот Израел! 15 Тој ќе го обнови твојот живот и ќе те потхрани во твојата старост. Зашто твојата сна, која те сака и која е подобра за тебе од седум синови, го роди.“
16 Тогаш Наоми го зеде детето во своите раце и се грижеше за него. 17 Жените што живеја таму рекоа: “Наоми има син!“ И го нарекоа Овид. Тој беше татко на Јесеј, таткото на Давид.
Родословието на Давид
18 Еве го, пак, семејното родословие на Фарес:
Фарес му беше татко на Есром,
19 Есром му беше татко на Арам,
Арам му беше татко на Аминадав,
20 Аминадав му беше татко на Насон,
Насон му беше татко на Салмон,
21 Салмон му беше татко на Воз,
Воз му беше татко на Овид,
22 Овид му беше татко на Јесеј,
и Јесеј му беше татко на Давид.
11 Исус продолжи: “Еден човек имаше два сина. 12 Помладиот му рече на татка си: ‘Татко, дај ми го мојот дел од имотот‘. И тој го подели својот имот меѓу нив.
13 Набргу потоа, помладиот син собра сè што имаше, отиде во далечна земја и таму го потроши своето богатство во развратен живот. 14 Откако потроши сè, настана голем глад во целата таа земја и тој почна да се сочува со немаштија. 15 Затоа отиде и се снајде кај еден граѓанин од таа земја, кој го испрати на своите полиња да паси свињи. 16 Тој копнееше да си го наполни стомакот со мешунките што ги јадеа свињите, но никој не му даваше ништо.
17 “Кога се освести, рече: ‘Колку наемници на мојот татко имаат вишок храна, а јас ете, умирам од глад! 18 Ќе тргнам и ќе се вратам кај мојот татко и ќе му речам: Татко, згрешив против небото и против тебе. 19 Не сум повеќе достоен да се наречам твој син; направи ме како еден од твоите наемници.‘ 20 Тој стана и отиде кај својот татко.
“Но, додека беше уште далеку, неговиот татко го виде и се сожали на него; истрча кон својот син, го прегрна и го бакна.
21 Синот му рече: ‚Татко, згрешив против небото и против тебе. Не сум повеќе достоен да се наречам твој син.‘
22 Но, таткото им рече на своите слуги: ‘Брзо! Донесете ја најдобрата облека и облечете му ја. Ставете му прстен на прстот и сандали на нозете. 23 Доведете го згоеното теле и заколете го. Да направиме гозба и да славиме. 24 Зашто овој мој син беше мртов и оживе; беше изгубен и се најде.“ Па почнаа да слават.
25 “Во меѓувреме, постариот син беше на нивата. Кога се приближи до куќата, слушна музика и танцување. 26 Па повика еден од слугите и го праша што се случува. 27 “Твојот брат дојде”, одговори тој, “и твојот татко го закла згоеното теле, бидејќи го врати здрав и здрав.“
28 “Постариот брат се налути и не сакаше да влезе. Па татко му излезе и го молеше. 29 Но, тој му одговори на татко му: “Еве, сите овие години ти робувам и никогаш не ги прекршив твоите наредби. А ти никогаш не ми даде ни едно јаре за да можам да славам со моите пријатели.“ 30 Но, кога ќе се врати дома овој твој син, кој го потрошил твојот имот со проститутки, ќе му го заколиш згоеното теле!“
31 “Сине мој“, рече таткото, „ти си секогаш со мене, и сè што имам е твое. 32 Но, требаше да се радуваме и да се радуваме, зашто овој твој брат беше мртов и оживе; беше изгубен и се најде.“
Лука 15:11-32
12 Господ им рече на Мојсеј и Арон во Египет: 2 “Овој месец нека ви биде првиот месец, првиот месец во вашата година. 3 Кажете ѝ на целата израелска заедница дека на десеттиот ден од овој месец секој маж нека земе јагне за своето семејство, по едно за секое домаќинство. 4 Ако некое домаќинство е премалку за цело јагне, нека дели едно со својот најблизок сосед, земајќи го предвид бројот на луѓе што ги има. Одредете ја количината на јагне што е потребна според тоа што секој ќе јаде. 5 Животните што ќе ги изберете мора да бидат едногодишни машки без недостаток, а можете да ги земете од овците или козите. 6 Грижете се за нив до четиринаесеттиот ден од месецот, кога сите членови на израелската заедница мора да ги заколат во самрак. 7 Потоа нека земат од крвта и нека ја стават на страните и на врвот од вратите на куќите каде што ги јадат јагнињата. 8 Истата ноќ нека го јадат месото печено на оган, заедно со горчливи билки и леб направен без јагне. квасец. 9 Не јадете го месото сурово или варено во вода, туку печете го на оган – со главата, нозете и внатрешните органи. 10 Не оставајте ништо од него до утрото; ако остане нешто до утрото, изгорете го. 11 Јадете го вака: со наметката во појасот, со сандалите на нозете и со стапот во раката. Јадете го брзо; тоа е Господова Пасха.
12 “Во истата таа ноќ ќе поминам низ Египет и ќе ги убијам сите првородени, и од луѓе и од животни, и ќе им извршам суд на сите египетски богови. Јас сум Господ. 13 Крвта ќе ви биде знак на куќите каде што сте, и кога ќе ја видам крвта, ќе ве прескокнам. Никаква погубна чума нема да ве допре кога ќе го удрам Египет.
14 “Ова е ден што треба да го одбележувате; славете го за идните генерации како празник во чест на Господа – траен обред. 15 Седум дена јадете леб без квасец. На првиот ден отстранете го квасецот од вашите куќи, зашто секој што ќе јаде нешто со квасец од првиот ден до седмиот, ќе биде истребен од Израел. 16 На првиот ден држете свет собир, а на седмиот ден уште еден. Во тие денови не работете никаква работа, освен да приготвувате храна за сите; тоа е сè што можете да правите.
17 “Празнувајте го Празникот на бесквасните лебови, зашто токму на овој ден ги изведов вашите групи од Египет. Славете го овој ден како траен обред за идните генерации. 18 Во првиот месец јадете леб без квасец, од вечерта на четиринаесеттиот ден до вечерта на дваесет и првиот ден. 19 Седум дена не смеете да најдете квасец во вашите куќи. И секој, странец или домородец, кој ќе јаде нешто со квасец, нека биде истребен од израелската заедница. 20 Не јадете ништо направено со квасец. Каде и да живеете, јадете бесквасен леб.“
21 Потоа Мојсеј ги повика сите старешини на Израел и им рече: “Одете веднаш и изберете ги животните за вашите семејства и заколете го пасхалното јагне. 22 Земете еден сноп исоп, потопете го во крвта во садот и ставете малку од крвта на горниот и на двете страни од рамката на вратата. Никој од вас не смее да излегува од вратата на својата куќа до утрото. 23 Кога Господ ќе помине низ земјата за да ги удри Египќаните, ќе ја види крвта на горниот и на страните од рамката на вратата и ќе помине преку таа врата, и нема да му дозволи на уништувачот да влезе во вашите куќи и да ве удри.
24 “Почитувајте ги овие упатства како траен обред за вас и вашите потомци. 25 Кога ќе влезете во земјата што Господ ќе ви ја даде, како што вети, држете ја оваа обредна постапка. 26 И кога вашите деца ќе ве прашат: “Што значи оваа обредна постапка за вас?“ 27 тогаш кажете им: “Тоа е пасхална жртва за Господ, Кој ги помина куќите на Израелците во Египет и ги спаси нашите домови кога ги порази Египќаните.“ Тогаш народот се поклони и се поклони. 28 Израелците направија токму она што Господ им го заповеда на Мојсеј и Арон.
29 На полноќ Господ ги погуби сите првородени во Египет, од првородениот на фараонот, кој седеше на престолот, до првородениот на затвореникот, кој беше во темница, и првородениот од целиот добиток. 30 Фараонот и сите негови службеници и сите Египќани станаа во текот на ноќта, и се слушна гласен плач во Египет, зашто немаше куќа без мртовец.
Излез
31 Ноќе, фараонот ги повика Мојсеј и Арон и им рече: “Станете! Оставете го Мојот народ, вие и Израелците! Одете, поклонете Му се на Господа како што побаравте. 32 Земете ги вашите овци и говеда, како што рековте, и одете. И благословете ме мене.“
33 Египќаните го натераа народот да побрза и да ја напушти земјата. “Зашто во спротивно“, рекоа тие, „сите ќе умреме!“ 34 Така народот го зеде тестото пред да се додаде квасецот и го носеше на рамената во корита за месење, завиткано во облека. 35 Израелците направија како што им наложи Мојсеј и побараа од Египќаните сребрени и златни предмети и облека. 36 Господ ги направи Египќаните наклонети кон народот, и тие им дадоа што побара; па ги ограбија Египќаните.
37 Израелците патуваа од Рамзес до Сукот. Имаше околу шестотини илјади мажи пеш, освен жените и децата. 38 Многу други луѓе се искачија со нив, како и големи стада добиток, и стада и говеда. 39 Со тестото што Израелците го донесоа од Египет, испекоа бесквасни лебови. Тестото беше без квасец, бидејќи беа протерани од Египет и немаа време да си приготват храна.
40 Времето што Израелците го поминаа во Египет беше четиристотини триесет години. 41 На крајот од тие четиристотини триесет години, до тој ден, сите Господови чети го напуштија Египет. 42 Бидејќи Господ бдееше таа ноќ за да ги изведе од Египет, во та ноќ сите Израелци треба да бдеат за да го почитуват Господа во идните генерации.
Ограничувања за Пасхата
43 Господ им рече на Мојсеј и Арон: “Ова се правилата за пасхалната вечера:
“Ниеден странец не смее да ја јаде. 44 Секој роб што сте го купиле не смее да ја јаде откако ќе го обрежете, 45 но привремен жител или наемник не смее да ја јаде.
46 “Мора да се јаде внатре во куќата; ништо од месото не смеете да го носите надвор од куќата. Не кршете коски. 47 Целата израелска заедница нека ја прослави.
48 “Странец што живее меѓу вас и сака да ја прослави Господовата Пасха, нека ги обреже сите машки во своето домаќинство; тогаш може да учествува како роден во земјата. Ниеден необрежан маж не смее да ја јаде. 49 Истиот закон важи и за домородецот и за странецот што живее меѓу вас.“
50 Сите Израелци направија токму онака како што Господ им заповеда на Мојсеј и Арон. 51 И во тој ден Господ ги изведе Израелците од Египет по нивните групи.
Вовед во Проповедта на гората
5 А кога Исус ги виде мноштвата, се искачи на планината и седна. Неговите ученици дојдоа кај Него, 2 и Тој почна да ги поучува.
Блаженствата
Тој рече:
3 “Блажени се сиромашните по дух, зашто нивно е царството небесно. 4 Блажени се оние што тагуват, зашто ќе бидат утешени. 5 Блажени се кротките, зашто ќе ја наследат земјата. 6 Блажени се оние што гладуваат и жедуват за правда, зашто ќе бидат наситени. 7 Блажени се милостивите, зашто ќе им биде укажана милост. 8 Блажени се чистите по срце, зашто ќе го видат Бога. 9 Блажени се миротворците, зашто ќе бидат наречени синови Божји. 10 Блажени се оние што се прогонувани поради правда, зашто нивно е царството небесно.
11 “Блажени сте вие кога ве навредуваат, прогонуваат и лажно зборуват секакви лоши зборови против вас поради мене! 12 Радувајте се и веселете се, зашто голема е вашата награда на небесата, зашто така ги прогонуваа и пророците што беа пред вас.
Сол и светлина
13 “Вие сте солта на земјата. Но, ако солта ја изгуби својата соленост, како може повторно да се осле? Таа веќе не е корисна за ништо, освен да се фрли и да се изгази под нозете.
14 “Вие сте светлината на светот. Град изграден на рид не може да се скрие. 15 Ниту луѓето палат светилка за да ја стават под сад, туку ја стават на нејзина ламба, и таа им свети на сите во куќата. 16 Исто така, нека свети вашата светлина пред луѓето, за да ги видат вашите добри дела и да го прослават вашиот Татко, кој е на небесата.
Исполнување на Законот
17 “Немојте да мислите дека дојдов да го поништам Законот или Пророците; не дојдов да ги поништам, туку да ги исполнам. 18 Зашто вистина ви велам, додека не исчезнат небото и земјата, ни најмала буква, ни најмала црта од перо нема да исчезне од Законот, додека не се исполни сè. 19 Затоа, секој што ќе отфрли една од најмалите заповеди и ќе ги поучи другите така, ќе биде наречен најмал во царството небесно; а оној што ги држи и ги поучува, ќе биде наречен голем во царството небесно. 20 Зашто ви велам, ако вашата праведност не ја надмине праведноста на фарисеите и вероучителите, нема да влезете во царството небесно.
Убиство
21 “Слушнавте дека на луѓето одамна им било кажано: ‘Не убивај’[a] и секој што ќе убие ќе биде суден.” 22 Но, ви велам дека секој што се лути на брат или сестра[b][c] ќе биде подложен на суд. Повторно, секој што ќе му каже на брат или сестра: “Ракa”,[d] е одговорен пред судот. И секој што ќе каже: “Будалец!”, ќе биде изложен на опасност од пеколниот оган.
23 “Затоа, ако го принесуваш својот дар на олтарот и таму се сетиш дека твојот брат или сестра имаат нешто против тебе, 24 остави го својот дар таму пред олтарот. Прво оди и помири се со нив; потоа дојди и принеси го својот дар.
25 “Брзо среди ги работите со твојот противник, кој ве води на суд. Прави го тоа додека сте уште заедно на патот, за да не те предаде твојот противник на судијата, а судијата на службеникот, и да бидеш фрлен во затвор. 26 “Вистина ви велам, нема да излезеш додека не го платиш и последниот денар.”
Прељуба
27 “Слушнавте дека е речено: “Не прељубодејствувај!” 28 А Јас ви велам дека секој што гледа на жена со похота, веќе прељубодејствувал со неа во своето срце. 29 Ако твоето десно око те наведува на грев, извади го и фрли го. Подобро е за тебе да изгубиш еден дел од твоето тело, отколку целото твое тело да биде фрлено во пеколот. 30 И ако твојата десна рака те наведува на грев, отсечи ја и фрли ја. Подобро е за тебе да изгубиш еден дел од твоето тело, отколку целото твое тело да биде фрлено во пеколот.
Divorce
31 “It has been said, ‘Anyone who divorces his wife must give her a certificate of divorce.’[f]32 But I tell you that anyone who divorces his wife, except for sexual immorality, makes her the victim of adultery, and anyone who marries a divorced woman commits adultery.
Заклетви
33 “Пак сте слушнале дека на луѓето одамна им било речено: ‘Не ја прекршувај својата заклетва, туку исполнувај ги заветите што си ги дал пред Господа’. 34 Но, Јас ви велам, воопшто не се заколнувајте: ниту во небото, зашто тоа е Божји престол; 35 ниту во земјата, зашто тоа е подножје на Неговите нозе; ниту во Ерусалим, зашто тоа е град на Великиот Цар. 36 И не се заколнувај во главата своја, зашто не можеш ниту едно влакно да направиш бело или црно. 37 Сè што треба да кажеш е само “Да” или “Не”; сè друго што е над ова доаѓа од лукавиот.[g]
Око за око
38 “Слушнавте дека е речено: ‘Око за око, а заб за заб’. 39 Јас, пак, ви велам: не спротивставувајте се на злиот човек. Ако некој ве удри по десниот образ, свртете му го и другиот образ. 40 Ако некој сака да ве тужи и да ви ја земе кошулата, дајте му ја и јакната. 41 Ако некој ве присили да одите една милја, одете со него две милји. 42 Дај му на оној што ве моли, и не свртувај се од оној што сака да ви позајми.
Љубов кон непријателите
43 “Слушнавте дека е речено: ‘Љуби го својот ближен и мрази го својот непријател!‘ 44 А Јас ви велам: љубете ги своите непријатели и молете се за оние што ве гонат, 45 за да бидете синови на вашиот Отец небесен. Тој го прави Своето сонце да изгрева над злите и добрите, а дожд им праќа на праведните и на неправедните. 46 Ако ги љубите оние што ве љубат, каква награда ќе добиете? Не го прават ли тоа ни даночните собирачи? 47 И ако ги поздравувате само своите, што правите повеќе од другите? Не го прават ли тоа ни незнабошците? 48 Бидете совршени, како што е совршен вашиот небесен Отец.
Давање на сиромашните
6 “Внимавајте да не ја покажувате вашата праведност пред луѓето за да ве видат. Ако го правите тоа, нема да имате награда од вашиот Отец небесен.
2 “Кога даваш на сиромашните, не го објавувај тоа со труби, како што прават лицемерите во синагогите и на улиците, за да бидат почестени од другите. Вистина ви велам, тие ја примиле својата награда во целост. 3 Но, кога даваш на сиромашните, нека не знае левата рака што прави десната, 4 за да биде твоето давање во тајност. Тогаш твојот Отец, Кој гледа што се прави во тајност, ќе те награди.
Молитва
5 “И кога се молите, не бидете како лицемерите, зашто тие сакаат да се молат стоејќи во синагогите и на аглите на улиците за да бидат видени од луѓето. Вистина ви велам, тие ја примиле својата награда во целост.
6 Но, кога се молите, влезете во вашата соба, затворете ја вратата и помолете се на вашиот Отец, кој е невидлив. Тогаш вашиот Отец, кој гледа што се прави во тајност, ќе ве награди.
7 И кога се молите, не брборете како незнабошците, зашто мислат дека ќе бидат услишени поради нивните многу зборови.
8 Не бидете како нив, зашто вашиот Отец знае што ви треба пред да го помолите.
9 Значи, вака треба да се молите:
“Оче наш, кој си на небесата, да се свети името Твое, 10 да дојде царството Твое, да биде волјата Твоја, како што е на небото, така и на земјата. 11 Лебот наш насушен дај ни го денес. 12 И прости ни ги долговите наши, како што и ние им ги простивме нашите должници. 13 И не воведувај нè во искушение,[j] туку избави нè од лукавиот.
14 Зашто, ако им простувате на луѓето кога грешат против вас, и вашиот небесен Татко ќе ви прости вам. 15 Но, ако не им ги простувате гревовите на другите, вашиот Татко нема да ви ги прости гревовите.
Постење
16 Кога постите, не бидете тажни како лицемерите, зашто тие си ги изобличуваат лицата за да им покажат на другите дека постат. Вистина ви велам, тие ја примиле својата награда во целост. 17 Но, кога постите, намачкајте ја главата со масло и измијте го лицето, 18 за да не им биде очигледно на другите дека постите, туку само на вашиот Отец, кој е невидлив; и вашиот Отец, кој гледа што се прави во тајност, ќе ве награди.
Благотворности на небото
19 “Не собирајте си богатства на земјата, каде што молци и штетници уништуват, и каде што крадци провалуват и крадат. 20 Но, собирајте си богатства на небото, каде што молци и штетници не уништуваат, и каде што крадци не провалуваат и крадат. 21 Зашто каде што е вашето богатство, таму ќе биде и вашето срце.
22 “Окото е светилка на телото. Ако вашите очи се здрави, целото ваше тело ќе биде полно со светлина. 23 Но, ако вашите очи се болни, целото ваше тело ќе биде полно со темнина. Ако светлината во вас е темнина, колку е голема таа темнина!
24 “Никој не може да им служи на двајца господари. Или едниот ќе го мрази, а другиот ќе го сака, или едниот ќе му биде оддаден, а другиот ќе го презира. Не можете да служите и на Бога и на пари.
Не грижете се
25 Затоа ви велам: не грижете се за вашиот живот, што ќе јадете или пиете; ниту за вашето тело, што ќе облечете. Не е ли животот поважен од храната, а телото од облеката? 26 Погледајте ги птиците небесни; тие не сеат, ниту жнеат, ниту собираат во амбари, а сепак вашиот небесен Татко ги храни. Не сте ли вие многу поскапи од нив? 27 Може ли некој од вас, грижејќи се, да додаде еден час на својот живот?
28 И зошто се грижите за облеката? Гледајте како растат полските цвеќиња? Тие не се трудат, ниту предат. 29 Но, ви велам дека ни Соломон, во сиот свој сјај, не беше облечен како еден од нив. 30 Ако Бог така ја облекува тревата на полето, што денес ја има, а утре се фрла во оган, зар нема да ве облече уште повеќе вас, маловерни? 31 Затоа, не грижете се, велејќи: “Што да јадеме?“ или “Што да пиеме?“ или „Во што да се облечеме?“ 32 Зашто незнабошците трчаат по сето ова, а вашиот небесен Татко знае дека ви е потребно. 33 Но, барајте го прво царството Негово и Неговата праведност, и сè ова ќе ви се даде. 34 Затоа, не грижете се за утрешниот ден, зашто утрешниот ден ќе се грижи за себе. Секој ден има доволно свои грижи.
Судење на другите
7 Не судете, за да не бидете судени и вие. 2 Зашто, како што судите, така ќе бидете судени и со каква мерка мерите, така ќе ви се мери.
3 “Зошто ја гледаш раската пилевина во окото на брата си, а не обрнуваш внимание на гредата во сопственото око? 4 Како можеш да му кажеш на брата си: “Дозволи ми да ти ја извадам раската од окото“, кога секогаш имаш греда во сопственото око? 5 Лицемеру, прво извади ја гредата од сопственото око, па тогаш ќе видиш јасно како да ја извадиш раската од окото на брата си.
6 “Не им давајте на кучињата она што е свето; не фрлајте ги бисерите на свињите; ако го сторите тоа, тие може да ги згазнат под своите нозе и да се свртат и да ве искинат на парчиња.“
Прашај, барај, чукај
7 “Прашај и ќе ти се даде; барај и ќе најдеш; чукај и ќе ти се отвори вратата. 8 Зашто секој што моли добива; кој бара наоѓа; и на оној што чука, ќе му се отвори вратата.
9 “Кој од вас, ако синот му побара леб, ќе му даде камен? 10 Или ако побара риба, ќе му даде змија? 11 Ако вие, иако сте зли, знаете да им давате добри дарови на своите деца, колку повеќе вашиот Отец небесен ќе им даде добри дарови на оние што го молат! 12 И така, правете им на другите во сè што сакате да ви прават вам, зашто во ова се сумирани Законот и Пророците.
Тесните и широки порти
13 “Влезете низ тесната порта. Зашто широка е портата и широк е патот што води кон пропаст, и многи влегуваат низ неа. 14 А тесна е портата и тесен е патот што води кон живот, и малкумина го наоѓат.
Вистински и лажни пророци
15 “Пазете се од лажните пророци. Тие доаѓат кај вас во овчо руно, но одвнатре се свирепи волци. 16 По плодовите ќе ги препознаете. Дали луѓето берат грозје од трње или смокви од трње? 17 Исто така, секое добро дрво дава добар плод, а лошо дрво дава лош плод. 18 Добро дрво не може да дава лош плод, ниту лошо дрво не може да дава добар плод. 19 Секое дрво што не дава добар плод се сече и се фрла во оган. 20 Така, по плодовите ќе ги препознаете.
Вистински и лажни ученици
21 “Не секој што ми вели: “Господи, Господи”, ќе влезе во царството небесно, туку само оној што ја исполнува волјата на Мојот Отец, Кој е на небесата.“ 22 Мнозина ќе ми речат во оној ден: “Господи, Господи, не пророкувавме ли во Твое име и не изгонувавме ли демони во Твое име и не правевме ли многу чуда во Твое име?” 23 Тогаш јас ќе им кажам јасно: “Никогаш не ве познавав. Оддалечете се од Мене, злосторници!“
Мудри и безумни градители
24 “Затоа, секој што ги слуша овие Мои зборови и ги извршува, е како мудар човек што ја изградил својата куќа на карпа. 25 Дождот падна, потоци се издигнаа, ветровите дуваа и удираа во та куќа; но та не се урна, зашто темелите ѝ беа на карпа. 26 Но, секој што ги слуша овие Мои зборови, а не ги извршува, е како безумен човек што ја изградил својата куќа на песок. 27 Дождот падна, потоци се издигнаа, ветровите дувнаа и удрија во таа куќа, и та падна со голем тресок.”
28 Кога Исус ги изговори овие зборови, народот беше восхитен од Неговото учење, 29 зашто поучуваше како Оној што има авторитет, а не како нивните учители на Законот.
Во првата седмица
Навечер, првиот ден од седмицата, кога учениците беа заедно, а вратите беа заклучени од страв од еврејските водачи, дојде Исус, застана меѓу нив и рече:
“Мир вам!”
20 Откако го рече ова, им ги покажа рацете и ребрата. Учениците се радуваа кога го видоа Господ.
21 Исус повторно рече: “Мир вам! Како што Отецот ме прати мене, така и јас ве праќам вас!“ 22 И кога го рече тоа, дувна врз нив и рече: “Примете го Светиот Дух! 23 Ако му ги простите гревовите на некого, гревовите му се простени; ако не му ги простите, гревовите не му се простени.“
Исус му се јавува на Тома
24 Тома, познат и како Дидим, еден од Дванаесетте, не беше со учениците кога дојде Исус. 25 Другите ученици му рекоа: “Го видовме Господа!”
Но тој им рече: “Ако не ги видам белезите од клинците на рацете Негови и не го ставам прстот таму каде што беа клинците, и не ја ставам раката во ребрата Негови, нема да верувам.“
26 По една недела, учениците Негови повторно беа во куќата, а Тома беше со нив. Иако вратите беа заклучени, Исус дојде, застана меѓу нив и рече: “Мир вам!“ 27 Потоа му рече на Тома: “Стави го прстот овде; види ги рацете Мои. Испружи ја раката и стави ја во ребрата Мои. Не се сомневај и поверувај.“
28 Тома му рече: „Господ мој и Бог мој!“
29 Тогаш Исус му рече: „Затоа што ме виде, поверува; блажени се оние што не виделе, а поверувале.“
Целта на Јовановото Евангелие
30 Исус направи многу други чуда пред своите ученици, кои не се запишани во оваа книга. 31 Но, овие се напишани за да верувате дека Исус е Месијата, Синот Божји, и верувајќи да имате живот во Неговото име.
Јован 20:19-31
По првата седмица
Потоа Исус повторно им се јави на учениците Свои покрај Галилејското Море. И се случи вака: 2 Симон Петар, Тома (исто така познат како Дидим), Натанаил од Кана Галилејска, синовите Заведеви и уште двајца ученици беа заедно.
3 “Одам да ловам риба“, им рече Симон Петар, а тие рекоа: “Ќе дојдеме со тебе.” И излегоа и се качија во чамецот, но та ноќ не уловија ништо.
4 Рано наутро, Исус стоеше на брегот, но учениците не знаеја дека е тоа Исус.
5 Им извика: “Пријатели, немате ли риба?”
“Не”, одговорија тие.
6 И рече: “Фрлете ја мрежата од десната страна на чамецот и ќе најдете.” Кога ја фатија, не можеа да ја извлечат мрежата поради големото количество риби.
7 Тогаш ученикот, кого Исус го сакаше, му рече на Петар: “Господ е!” Штом Симон Петар го чу како вели: “Господ е!“, се завитка околу својата горна облека (зашто ја беше соблекол) и скокна во водата. 8 Другите ученици го следеа со чамецот, влечејќи ја мрежата полна со риби, бидејќи не беа далеку од брегот, околу стотина метри. 9 Кога излегоа на брегот, видоа оган од жар, со риба на него и леб.
10 Исус им рече: “Донесете од рибите што штотуку ги уловивте!“ 11 Тогаш Симон Петар се качи назад во чамецот и ја извлече мрежата на брегот. Беше полна со големи риби, 153, но дури и со толку многу, мрежата не се скина. 12 Исус им рече: „Дојдете да појадувате!“ Никој од учениците не се осмели да Го праша: „Кој си ти?“ Тие знаеја дека е Господ. 13 Исус дојде, го зеде лебот и им го даде, а истото го направи и со рибите. 14 Ова беше веќе трет пат како Исус им се јави на Своите ученици откако воскресна од мртвите.
Исус го враќа Петар
15 Кога завршија со јадењето, Исус му рече на Симон Петар: “Симоне, сине Јованов, ме љубиш ли повеќе од овие?“
“Да, Господи“, рече тој, “ти знаеш дека те сакам.“
Исус рече: “Храни ги моите јагниња.“
16 Исус повторно рече: “Симоне, сине Јованов, ме љубиш ли?“
Тој одговори: “Да, Господи, ти знаеш дека те сакам.“
Исус рече: “Придржувај се до моите овци.“
17 Трет пат му рече: “Симоне, сине Јованов, ме љубиш ли?“
Петар се навреди затоа што Исус го праша трет пат: “Ме љубиш ли?“ Тој рече: “Господи, ти знаеш сè; ти знаеш дека те сакам.“
Исус рече: “Паси ги овците Мои. 18 Вистина, вистина ви велам, кога беше помлад, сам се облекуваше и одеше каде што сакаше; но кога ќе остариш, ќе ги испружиш рацете, и некој друг ќе те облече и ќе те одведе таму каде што не сакаш.“ 19 Исус го рече ова за да укаже на тоа со каква смрт Петар ќе го прослави Бога. Потоа му рече: “Следи ме!“
20 Петар се сврте и виде дека ученикот, кого Исус го сакаше, ги следи. (Тој беше оној што се потпре на Исус на вечерата и рече: “Господи, кој ќе те предаде?“) 21 Кога Петар го виде, праша: “Господи, а што е со него?“
22 Исус одговори: “Ако сакам да остане жив додека не се вратам, што ти е тебе? Ти следи ме.“ 23 Поради ова, се рашири глас меѓу верниците дека овој ученик нема да умре. Но, Исус не рече дека нема да умре; само рече: “Ако сакам да остане жив додека не се вратам, што ти е тебе тоа?“
24 Овој е ученикот кој сведочи за овие работи и кој ги запиша. Ние знаеме дека неговото сведоштво е вистинито.
25 Исус направи и многу други работи. Ако се запишат сите, мислам дека ни целиот свет нема да има место за книгите што би биле напишани.
Јован 21:1-25
Неговото заминување на небото
Во мојата претходна книга, Теофил, пишував за сè што Исус почна да прави и да поучува 2 до денот кога беше вознесен на небото, откако им даде упатства преку Светиот Дух на апостолите што ги беше избрал. 3 По Своето страдање, им се претстави и даде многу убедливи докази дека е жив. Им се јавуваше во период од четириесет дена и зборуваше за Божјото царство. 4 Еднаш, додека јадеше со нив, им заповеда: “Не заминувајте од Ерусалим, туку чекајте го дарот што го вети Мојот Отец, за кој ме слушнавте да зборувам. 5 Зашто Јован крштеваше со вода, а за неколку дена вие ќе бидете крстени со Светиот Дух.“
6 Тогаш се собра околу него и го прашаа: “Господи, дали во ова време ќе го обновиш царството на Израел?“
7 А Тој им рече: “Не е ваше да ги знаете времињата или датумите што Отецот ги одредил во Своја власт. 8 Туку ќе примите сила кога Светиот Дух ќе дојде врз вас; и ќе бидете Мои сведоци во Ерусалим и во цела Јудеја и Самарија, и до крајот на земјата.“
9 Откако го рече ова, беше вознесено пред нивните очи, и облак го скри од нивниот поглед.
10 Додека Тој одеше, тие гледаа кон небото, кога одеднаш двајца мажи облечени во бело застанаа покрај нив. 11 “Луѓе Галилејци“, рекоа тие, “зошто стоите овде и гледате кон небото? Овој Исус, Кој беше вознесен од вас на небото, ќе се врати на истиот начин како што го видовте да оди на небото.“
Дела 1:1-11
Битие 1-2
Почетокот
1 Во почетокот Бог ги создаде небото и земјата. 2 Земјата беше празна и празна, темнината беше над бездната, а Божјиот Дух лебдеше над водите.
3 И Бог рече: „Нека биде светлина!“ И би светлина. 4 Виде Бог дека светлината е добра, па ја оддели светлината од темнината. 5 Бог ја нарече светлината „ден“, а темнината ја нарече „ноќ“. И настапи вечер, и би утро – прв ден.
6 И Бог рече: „Нека има свод меѓу водите за да ја одделува водата од водата!“ 7 И Бог го направи сводот и ја оддели водата под сводот од водата над него. И така би. 8 Бог го нарече сводот „небо“. И настапи вечер, и би утро – втор ден.
9 И Бог рече: „Водата под небото нека се собере на едно место и нека се појави сува земја!“ И би така. 10 Бог ја нарече сувата земја „земја“, а собраните води ги нарече „мориња“. И Бог виде дека е добро.
11 Потоа Бог рече: „Земјата нека роди вегетација: растенија што носат семе и дрвја на земјата што раѓаат плодови со семе во нив, според нивните видови.“ И така стана. 12 Земјата роди вегетација: растенија што раѓаат семе според нивните видови и дрвја што раѓаат плодови со семе во нив, според нивните видови. И Бог виде дека е добро. 13 И настапи вечер, и настапи утро – трет ден.
14 И Бог рече: „Нека има светила во сводот на небото за да го одделуваат денот од ноќта, и нека служат како знаци за свети времиња, денови и години, 15 и нека бидат светила во сводот на небото за да ја осветлуваат земјата.“ И така стана. 16 Бог направи две големи светила – поголемата светила да управува со денот и помалата светила да управува со ноќта. Исто така ги создаде и ѕвездите. 17 Бог ги постави во сводот на небото за да ја осветлуваат земјата, 18 да управуваат со денот и ноќта и да ја одделуваат светлината од темнината. И виде Бог дека е добро. 19 И настапи вечер, и настапи утро – четврти ден.
20 И рече Бог: „Водата нека врие од живи суштества, а птиците нека летаат над земјата по сводот на небото!“ 21 И Бог ги создаде големите морски суштества и секое живо суштество со кое врие водата и што се движи во неа, според нивните видови, и секоја крилеста птица според нивните видови. И виде Бог дека е добро. 22 Бог ги благослови и рече: „Плодете се и множете се и наполнете ја водата во морињата, а птиците нека се множат на земјата!“ 23 И настапи вечер, и настапи утро – петти ден.
24 И Бог рече: „Земјата нека произведе живи суштества според нивните видови: добиток, животни што се движат по земјата и диви животни, секој според неговиот вид.“ И така стана. 25 Бог ги создаде дивите животни според нивните видови, добитокот според нивните видови и сите животни што се движат по земјата според нивните видови. И Бог виде дека е добро.
26 Потоа Бог рече: „Да го создадеме човекот по Наш лик, по Наша сличност, за да владеат над рибите во морето и птиците на небото, над добитокот и над сите диви животни, и над сите животни што се движат по земјата.“
27 И Бог го создаде човекот по Свој лик, по Божји лик ги создаде; машко и женско ги создаде.
28 Бог ги благослови и им рече: „Плодете се и множете се, наполнете ја земјата и потчинете ја. Владејте над рибите во морето и над птиците на небото и над секое живо суштество што се движи по земјата!“
29 Потоа Бог рече: „Ви давам секоја билка што носи семе по целата земја и секое дрво што има плод со семе во себе. Тие ќе бидат ваши за храна. 30 А на сите земни ѕверови и на сите птици на небото и на сите суштества што се движат по земјата, на сè што има здив на живот, им давам секоја зелена билка за храна.“ И така стана.
31 Бог виде сè што беше создал, и беше многу добро. И настапи вечер, и настапи утро – шести ден.
2 Така беа завршени небото и земјата во целиот свој богат арсенал.
2 До седмиот ден Бог ја заврши работата што ја вршеше; па на седмиот ден се одмори од целата своја работа. 3 Потоа Бог го благослови седмиот ден и го освети, зашто во него се одмори од целата своја работа, создавајќи го она што го направи.
Адам и Ева
4 Ова е приказната за небото и земјата кога беа создадени, кога Господ Бог ги создаде земјата и небото.
5 Ниту една грмушка не се појави на земјата, ниту едно растение не никна, зашто Господ Бог не беше пуштил дожд на земјата, ниту пак имаше кој да ја обработува земјата, 6 туку потоци извираа од земјата и ја наводнуваа целата површина на земјата. 7 Тогаш Господ Бог создаде човек од правта на земјата и му дувна во ноздрите здив на живот, и човекот стана живо суштество.
8 А Господ Бог насади градина на исток, во Еден; и таму го постави човекот што го беше создал. 9 Господ Бог направи од земјата да израснат секакви дрвја – дрвја пријатни за око и добри за јадење. Во средината на градината беа дрвото на животот и дрвото на познавањето на доброто и злото.
10 Река што ја наводнуваше градината течеше од Еден; оттаму се делеше на четири извори. 11 Првата река се вика Фисон; таа тече низ целата земја Авила, каде што има злато. 12 Златото на таа земја е добро; таму има и миризлива смола и оникс.) 13 Втората река се вика Гион; таа тече низ целата земја Куш. 14 Третата река се вика Тигар; таа тече покрај источната страна на Асур. Четвртата река е Еуфрат.
15 Господ Бог го зеде човекот и го постави во Едемската градина за да ја обработува и да се грижи за неа. 16 И Господ Бог му заповеда на човекот: „Јади од секое дрво во градината; 17 но не смееш да јадеш од дрвото на познавањето на доброто и злото, зашто кога ќе јадеш од него, сигурно ќе умреш.“
18 Господ Бог рече: „Не е добро човекот да биде сам. Ќе му создадам помошник соодветен за него.“
19 Господ Бог ги создаде од земјата сите диви животни и сите птици небесни. Ги донесе кај човекот за да види како ќе ги именува; и како ќе го нарече човекот секое живо суштество, тоа му беше името. 20 Човекот им даде имиња на сите добитоци, птиците небесни и сите диви животни.
А за Адам не се најде соодветен помошник. 21 Господ Бог го натера човекот да заспие длабоко; и додека спиеше, зеде едно од ребрата на човекот и го затвори местото со месо. 22 Потоа Господ Бог направи жена од реброто што го беше извадил од човекот, и ја донесе кај човекот.
23 Човекот рече:
“Ова е сега коска од моите коски и тело од моето тело; ќе се нарече жена, зашто е земена од мажот.“
24 Затоа човекот ги остава татко си и мајка си и се соединува со жена си, и тие стануваат едно тело.
25 Адам и жена му беа голи и не чувствуваа срам.
Исус се моли да биде прославен
17 Откако Исус го кажа ова, погледна кон небото и се помоли:
“Татко, дојде часот: прослави Го Својот Син, за да Те прослави и Синот Твој Тебе. 2 Зашто Му даде власт над сите луѓе, за да им даде вечен живот на сите што Му ги даде. 3 А ова е вечниот живот: да Те познат Тебе, Единиот вистински Бог, и Исуса Христа, Кого Го испрати. 4 Јас Те прославив на земјата, завршувајќи го делото што Ми го даде да го извршам. 5 А сега, Татко, прослави Ме Мене пред Тебе со славата што ја имав кај Тебе пред да настане светот.
Исус се моли за своите ученици
6 “Те открив[a] на оние што Ми ги даде од светот. Тие беа Твои; Ми ги даде и тие го послуша Твојот збор. 7 Сега тие знаат дека сè што Ми даде, од Тебе доаѓа. 8 Зашто им ги дадов зборовите што Ми ги даде, и тие ги примија. Тие со сигурност знаеја дека од Тебе доаѓам и поверуваа дека Ти Ме прати. 9 Јас се молам за нив. Не се молам за светот, туку за оние што Ми ги даде, зашто се Твои. 10 Сè што имам Мое е Твое, и сè што имаш Твое е Мое. И славата ми дојде преку нив. 11 Јас веќе нема да останам во светот, а тие се во светот, а Јас доаѓам кај Тебе. Свети Татко, заштити ги со силата на[b] Твоето име, името што ми го даде, за да бидат едно како што сме Ние едно. 12 Додека бев со нив, ги чував и ги чував преку името што ми го даде. Никој не е изгубен, освен оној што е осуден на пропаст, за да се исполни Писмото.
13 “Сега доаѓам кај тебе, но ова го кажувам додека сум уште во светот, за да ја имат во себе полната мера на Мојата радост. 14 Им го дадов Твојот збор, а светот ги замрази, зашто тие не се од светот, како што јас не сум од светот. 15 Не се молам да ги земеш од светот, туку да ги заштитиш од лукавиот. 16 Тие не се од светот, како што и Јас не сум од него. 17 Освети ги преку[d] вистината; Твоето слово е вистина. 18 Како што Ти Ме прати Мене во светот, така и Јас ги пратив нив во светот. 19 За нив се осветувам Себеси, за да бидат и тие навистина осветени.
Исус се моли за сите верници
20 “Мојата молитва не е само за нив. Се молам и за оние што ќе поверуваат во Мене преку нивната порака, 21 за да бидат сите едно, Оче, како што си Ти во Мене и Јас во Тебе. И тие нека бидат во нас, за да поверува светот дека Ти Ме прати. 22 Им ја дадов славата што Ми ја даде, за да бидат едно како што сме Ние едно – 23 Јас во нив, а Ти во Мене – за да бидат доведени до целосно единство. Тогаш светот ќе знае дека Ти Ме прати и дека си ги возљубил како што Ме возљубил Мене.
24 “Оче, сакам оние што Ми ги даде да бидат со Мене каде што сум Јас, и да ја видат Мојата слава, славата што Ми ја даде, зашто Ме возљуби пред создавањето на светот.
25 “Праведен Оче, иако светот не Те познава, Јас Те познавам, и тие знаат дека Ти Ме прати. 26 Јас Те создадов.[e] им го знам тоа и ќе те објавувам тебе, за љубовта што ја имаш кон мене да биде во нив и јас самиот да бидам во нив.”
Приказната за десетте девици
25 “Во тоа време царството небесно ќе биде како десет девици кои ги зедоа своите светилки и излегоа да го пречекаат младоженецот. 2 Пет од нив беа неразумни, а пет мудри. 3 Неразумните ги зедоа своите светилки, но не зедоа масло со себе. 4 Мудрите, пак, зедоа масло во садови заедно со своите светилки. 5 Младоженецот се одолговлекуваше, сите задремаа и заспаа.
6 “На полноќ се слушна викањето: “Еве го младоженецот! Излезете да го пречекате!”
7 “Тогаш сите девици се разбудија и ги средија своите светилки. 8 Неразумните им рекоа на мудрите: “Дајте ни од вашето масло; нашите светилки се гаснат.”
9 “Не”, одговорија тие, “можеби нема да има доволно ни за нас ни за вас.” Наместо тоа, одете кај оние што продават масло и купете си за себе.”
10 “Додека одеа да купат масло, младоженецот пристигна. Девиците што беа подготвени влегоа со него на свадбената гозба. И вратата се затвори.
11 “Подоцна дојдоа и другите. “Господи, Господи”, рекоа тие, “отвори ни ја вратата!”
12 “Но, тој одговори: “Вистина ви велам, не ве познавам.”
13 “Затоа, бдејте, зашто не го знаете денот ни часот.”
Параболата за вреќите со злато
14 “Повторно, ќе биде како човек што тргнува на пат, ги повика своите слуги и им го довери своето богатство. 15 На едниот му даде пет вреќи злато, на другиот две вреќи, а на третиот една вреќа, секому според неговата способност. Потоа тргна на пат. 16 Човекот што доби пет вреќи злато веднаш отиде и ги вложи своите пари во работа и заработи уште пет вреќи. 17 Исто така, и оној што имаше две вреќи злато, заработи уште две. 18 Но, човекот што доби една вреќа отиде, ископа дупка во земјата и ги скри парите на својот господар.
19 “По долго време, господарот на тие слуги се врати и ги расчисти сметките со нив. 20 Човекот што доби пет вреќи злато ги донесе другите пет. “Господару”, рече тој, “ми довери пет вреќи злато”. Ете, добив уште пет.”
21 “Неговиот господар одговори: ‘ Браво, добар и верен слуго! Беше верен во малку, ќе те поставам над многу работи. Дојди и сподели ја среќата на твојот господар! ‘
22 “Дојде и човекот со две вреќи злато. ‘ Господару“, рече тој, ‚ми довери две вреќи злато; еве, добив уште две. ‘
23 ” Неговиот господар одговори: ‘ Браво, добар и верен слуго! Беше верен во малку, ќе те поставам над многу работи. Дојди и сподели ја среќата на твојот господар! ‘
24 ” Тогаш дојде човекот што прими една вреќа злато. ‘ Господару’, рече тој, ‘знаев дека си строг човек, жнееш таму каде што не си сеел и собираш таму каде што не си расфрлал семе.’ 25 “Затоа се исплашив и излегов и го скрив твоето злато во земјата. “Еве, еве што ти припаѓа.”
26 “Неговиот господар одговори: ‘ Злобен и мрзлив слуго! Знаеше ли дека жнеам каде што не сум сеел и собирам каде што не сум расфрлал семе? 27 Тогаш требаше да ги ставиш моите пари на депозит кај банкарите, за кога ќе се вратам да ги добијам назад со камата.
28 “Земи му го златниот млаз и дај му го на оној што има десет млазници. 29 Зашто, кој има, ќе му се даде уште, и ќе има изобилство. Кој нема, ќе му се одземе и она што го има. 30 И фрлете го тој безвреден слуга надвор, во темнината, каде што ќе биде плач и крцкање со заби.”
Овците и козите
31 “Кога ќе дојде Синот Човечки во Својата слава и сите ангели со Него, ќе седне на Својот славен престол. 32 Сите народи ќе се соберат пред Него, и Тој ќе ги одели луѓето едни од други како што овчарот ги оделува овците од козите. 33 Ќе ги постави овците од Својата десна страна, а козите од левата.
34 “Тогаш Царот ќе им каже на оние од Својата десна страна: ‘ Дојдете, благословени од Мојот Отец, наследете го царството што ви е приготвено од создавањето на светот! ‘ 35 Зашто бев гладен и ми дадовте да јадам, бев жеден и ми дадовте да пијам, бев странец и ме поканивте, 36 бев облечен, а ме облековте, бев болен и се грижевте за мене, бев во затвор и дојдовте да ме посетите.”
37 “Тогаш праведниците ќе Му одговорат: ‘ Господи, кога Те видовме гладен и Те нахранивме, или жеден и Ти дадовме да пиеш? 38 Кога Те видовме странец и Те поканивме, или облечен и Те облековме? 39 Кога Те видовме болен или во затвор и отидовме да Те посетиме? ‘
40 “Царот ќе одговори: ‘ Вистина ви велам, што и да направивте за еден од овие најмали браќа и сестри Мои, Ми го направивте. ‘
41 “Тогаш ќе им каже на оние од левата страна: ‘ Одете си од Мене, проклети, во вечниот оган, приготвен за ѓаволот и неговите ангели. 42 Зашто бев гладен и не Ми дадовте ништо да Јадев, бев жеден и не ми дадовте да пијам, 43 бев странец и не ме поканивте, бев облечен, а не ме облековте, бев болен и во затвор, а не се грижевте за мене.”
44 И тие ќе одговорат: “Господи, кога Те видовме гладен или жеден, или странец, или облечен, или болен, или во затвор, и не Ти помогнавме?”
45 Тој ќе одговори: “Вистина ви велам, што и да не му направивте на еден од овие најмали, ни мене не Ми направивте.”
46 Тогаш тие ќе отидат во вечна казна, а праведниците во вечен живот.”
Авторитетот на Исус е доведен во прашање
23 Исус влезе во храмовиот двор. Додека поучуваше таму, Му пристапија првосвештениците и старешините народни. “Со каква власт ги правиш овие работи?” праша. “Кој Ти ја даде ова власт?”
24 Исус одговори: “И јас ќе ве прашам едно. Ако ми одговорите, ќе ви кажам со каква власт ги правам овие работи. 25 Од каде дојде Јовановото крштевање? Дали беше од небото? Или беше од човечка власт?”
Тие разговараа меѓу себе за тоа. Рекоа: “Ако кажеме: ‘Од небото’, ќе праша: ‘Тогаш зошто не му верувавте?’ 26 Но, што ако кажеме: ‘Од човечка власт?’ Се плашиме од народот. Сите веруват дека Јован бил пророк.”
27 Тогаш му одговорија на Исус: “Не знаеме.”
Исус рече: “Тогаш ни јас нема да ви кажам со каква власт ги правам овие работи.”
Приказната за двата сина
28 “Што мислите за ова? Еден човек имаше два сина. Отиде кај првиот и му рече: ‘ Синко, оди денес да работиш во лозјето. ‘
29 “Нема да одам”, одговори синот. Но подоцна се предомисли и отиде.
30 Потоа таткото отиде кај другиот син. И му рече истото. Синот одговори: ‘Ќе одам, господине.’ Но, тој не отиде.
31 “Кој од двата сина го направи она што му беше на татко му?”
“Првиот”, одговорија тие.
Исус им рече: “Вистина е дека ќе ви кажам: Даночниците и проститутките ќе влезат во царството Божјо пред вас. 32 Јован дојде да ви го покаже правилниот начин на живот. А вие не му верувавте. Но, даночниците и проститутките му верува. Вие го видовте ова. Но, дури и тогаш не се одвративте од вашите гревови и не му верувавте.
Приказната за изнајмувачите
33 “Слушнете друга приказна. Еден човек, кој поседувал земја, засадил лозје. Направил ѕид околу него. Ископал јама за гмечалка за вино во неа. Исто така, изградил кула за набљудување. Го изнајмил лозјето на некои земјоделци. Потоа се преселил на друго место. 34 Кога се приближило времето за жетва, ги испратил своите робови кај изнајмувачите. Им рекол да го соберат неговиот дел од плодот.
35 “Но изнајмувачите ги зграпчиле неговите робови. Едниот го претепале. Другиот го убиле. Третиот го фрлиле со камења за да го убијат. 36 Потоа човекот испратил други робови кај изнајмувачите. Испратил повеќе отколку првиот пат. Изнајмувачите се однесувале кон нив на ист начин. 37 На крајот, го испратил својот син кај нив. “Ќе го почитуваат мојот син”, рекол тој.
38 “Но, закупците го видоа синот како доаѓа и си рекоа еден на друг: ‘ Овој е оној што еден ден ќе го добие целиот имот на сопственикот. Ајде да го убиеме. Тогаш сè ќе биде наше.’ 39 Го фатија и го исфрлија од лозјето. Потоа го убија.
40 “Кога ќе се врати сопственикот на лозјето, што ќе им направи на тие закупци?”
41 “Ќе ги уништи тие зли луѓе”, одговорија тие. “Потоа ќе го даде под наем лозјето на други закупци, за да му го дадат својот дел од родот во времето на жетвата.”
42 Исус им рече: “Не сте ли прочитале што вели Писмото:
“Каменот што градителите не го прифатија стана најважен камен од сите. Господ го направи тоа. Прекрасно е во нашите очи?” (Псалм 118:22,23)
43 “Еве што ви велам: царството Божјо ќе ви биде одземено и ќе им биде дадено на луѓе што ќе го раѓаат неговиот плод. 44 Кој ќе падне на тој камен, ќе биде скршен, а каменот ќе го здроби оној врз кого ќе падне.”
45 Првосвештениците и фарисеите ги слушнаа Исусовите приказни. Знаеја дека зборува за нив. 46 Затоа бараа начин да го уапсат, но се плашеа од народот. Луѓето верува дека Исус е пророк.
Приказната за свадбената вечера
22 Исус им раскажа уште приказни. Тој рече: 2 “Еве какво е царството небесно. Еден цар подготви свадбена вечера за својот син. 3 Ги испрати своите робови кај оние што беа поканети на вечерата. Робовите им рекоа да дојдат. Но тие одбија.
4 “Потоа испрати уште неколку робови. Рече: “Кажете им на поканетите дека ја подготвив мојата вечера. Ги заклав моите волови и мојот најзгоен добиток. Сè е готово. Дојдете на свадбената вечера.”
5 “Но луѓето не обрнаа внимание. Еден отиде на својата нива. Друг отиде на својата работа. 6 Останатите ги зграпчија неговите робови. Се однесува лошо со нив, а потоа ги убија. 7 Царот се налути многу. Ја испрати својата војска да ги уништи. Ги убија тие убијци и им го запалија градот.
8 “Тогаш царот им рече на своите робови: “Свадбената вечера е готова. Но оние што ги поканив не беа достојни да дојдат. 9 Затоа одете на аглите на улиците. Поканете на вечера секого што ќе го најдете.” 10 Тогаш робовите излегоа на улиците. Ги собра сите луѓе што ги најдоа, и лошите и добрите. Набрзо свадбената сала се наполни со гости.
11 “Царот влезе да ги види гостите. Забележа таму еден човек кој не носеше свадбена облека. 12 “Пријателе”, праша тој, “како влезе овде без свадбена облека?” Човекот не можеше да смисли што да каже.
13 “Тогаш царот им рече на своите робови: ‘Врзете му ги рацете и нозете и фрлете го надвор во темнината. Таму луѓето ќе плачат и ќе шкрипат со забите.’
14 “Многумина се поканети, а малкумина се избрани.”
Дали е исправно да се плаќа царски данок на цезарот?
15 Фарисеите излегоа и направија план да го фатат Исус со Неговите зборови. 16 Ги испратија своите следбеници кај Него. Ги испратија и Иродовците со нив. “Учителе”, рекоа тие, “знаеме дека си чесен човек. Ти го проповедаш патот Божји со вистина. Не дозволуваш другите да ти кажуват што да правиш или да зборуваш. Не ти е грижа колку се важни. 17 Кажи ни тогаш, што мислиш? Дали е исправно да се плаќа царски данок на цезарот или не?”
18 Но Исус ги знаеше нивните злобни намери, па рече: “Преправници! Зошто се обидувате да ме фатите во стапица? 19 Покажете ми ја паричката што луѓето ја користат за плаќање данок.” Му донесоа сребрена паричка. 20 Ги праша: “Чија е ова слика? И чии зборови?”
21 “Цезаров”, одговорија тие.
Тогаш им рече: “Вратете му го царевото царево, а вратете му го на Бога она што е Божјо!”
22 Кога го чуја ова, се зачудија. Го оставија и си отидоа.
Брак Кога мртвите ќе воскреснат
23 Истиот ден садукеите дојдоа кај Исус со прашање. Тие не веруват дека луѓето воскреснуваат од мртвите. 24 “Учителе”, рекоа тие, “еве што ни кажа Мојсеј: Ако некој умре без деца, неговиот брат мора да се ожени со вдовицата. Мора да му даде деца за да го продолжи името на својот брат. 25 Меѓу нас имаше седум браќа. Првиот се ожени и умре. Бидејќи немаше деца, му ја остави жената на својот брат. 26 Истото се случи и со вториот и третиот брат. Така се случи и со седмиот брат. 27 Конечно, жената умре. 28 А сега, кога мртвите ќе воскреснат, чија жена ќе биде та? Сите седуммина беа оженети со неа.”
29 Исус одговори: „Грешите, зашто не ги познавате Писмата, ниту ја познавате Божјата сила. 30 Кога мртвите ќе воскреснат, нема да се женат, ниту нивните родители ќе ги венчат. Ќе бидат како ангелите на небото. 31 А што е со воскресението на мртвите? Не сте ли прочитале што ви рече Бог? 32 Тој рече: “Јас сум Бог на Аврам, јас сум Бог на Исак, и јас сум Бог на Јаков.” (Излез 3:6) Тој не е Бог на мртвите, туку Бог на живите.”
33 Кога народот го слушна ова, се восхити од она што го поучуваше.
Најважната заповед
34 Фарисеите слушна дека садукеите не можат да му одговорат на Исус. Затоа фарисеите се собра. 35 Еден од нив беше авторитет во законот. Затоа го искуша Исус со прашање. 36 “Учителе”, праша тој, “која е најважната заповед во Законот?”
37 Исус одговори: “Љуби го Господа, твојот Бог, со сето свое срце и со сета своја душа; Љуби го со сиот свој ум.”(Второзаконие 6:5) 38 Ова е првата и најважна заповед. 39 А втората е слична на неа: “Љуби го својот ближен како што се сакаш себеси“(Левит 19:18) 40 Сѐ што е напишано во Законот и во Пророците се темели на овие две заповеди.“
Чиј син е Месијата?
41 Фарисеите се собраа. Исус ги праша: 42 “Што мислите за Месијата? Чиј син е?”
“Синот Давидов”, одговорија тие.
43 Тој им рече: “Тогаш зошто Давид го нарекува ‘Господ?’ Светиот Дух зборуваше преку самиот Давид. Давид рече:
44 “Господ му рече на мојот Господ: “Седни од Мојата десна страна додека не ги ставам непријателите Твои под твоја власт!” (Псалм 110:1)
45 Ако, пак, Давид го нарекува ‘Господар’, како може да биде Давидов син?” 46 Никој не можеше да му одговори. Од тој ден никој повеќе не се осмели да го праша.
Предупредување против правење работи од погрешни причини
23 Исус им се обрати на толпите и на своите ученици. 2 “Учителите на законот и фарисеите седат на Мојсевата столица”, рече тој. 3 “Затоа, внимавајте да правите сè што велат. Но, не правете го она што го прават. Тие не го практикуваат она што го проповедат. 4 Врзуваат тешки товари што се тешки за носење. Потоа ги стават на рамената на другите луѓе. Но, самите не се спремни ни прст да мрднат за да ги поместат.
5 “Сè што прават го прават за да го видат другите. На челата и рацете носат мали кутии во кои стојат стихови од Писмото. Ги прават кутиите многу широки. И ги прават ресите на своите палта многу долги. 6 Тие сакат да седат на почесно место на вечерите. Исто така, сакат да ги имат најважните места во синагогите. 7 Тие сакат да бидат поздравени со почит на пазарите. Тие обожават кога луѓето ги нарекуват “Раби”.
8 “Но, не треба да се нарекувате “Раби”. Имате само еден Учител, а сите сте браќа. 9 Никого на земјата не нарекувајте го “татко”. Еден е вашиот Татко, а тој е на небото. 10 Не треба да се нарекувате “учител”. Еден е вашиот Учител, а тој е Месијата. 11 Најважниот меѓу вас ќе биде вашиот слуга. 12 Луѓето што се воздигнуват себеси ќе бидат понижени. А луѓето што се понижуваат себеси ќе бидат воздигнати.
Колку ужасно за учителите на Законот и фарисеите
13-14 “Тешко вам, учители на Законот и фарисеи! Преправачи! Ја затворате вратата на царството небесно пред луѓето. Вие самите не влегувате. И не ги пуштате оние што се обидуват да влезат.
15 “Тешко вам, учители на Законот и фарисеи! Преправачи! Патувате насекаде за да придобиете еден човек за вашата вера. Потоа го правите двојно поголемо дете на пеколот отколку што сте вие.
16 “Тешко вам, слепи водачи! Велите: ‘Ако некој даде ветување во името на храмот, тоа не значи ништо. Но, кој дава ветување во името на златото од храмот, мора да го исполни тоа ветување.’ 17 Слепи и безумни сте! Што е поважно? Дали златото? Или храмот го осветува златото? 18 Исто така велите: ‘Ако некој даде ветување во името на олтарот, тоа не значи ништо. Но, кој дава ветување во името на дарот на олтарот, мора да го исполни тоа ветување.’ 19 Слепи сте! Што е поважно? Дали дарот? Или олтарот го осветува дарот? 20 Значи, секој што дава ветување во името на олтарот, ветува во името на него и на сè што е на него. 21 И секој што дава ветување во името на храмот, ветува во името на него и на Оној што живе во него. 22 И секој што дава ветување во името на небото, ветува во името на Божјиот престол и Оној што седи на неа.
23 “Тешко вам, вероучители и фарисеи! Преправачи! Му давате на Бога десетина од вашите зачини, како нане, копар и ким. Но, не ги практикувавте поважните работи од законот, кои се праведност, милост и верност. Требаше да ги практикувате последните работи без да пропуштите да ги направите првите. 24 Слепи водачи! Го вадите најмалиот инсект од вашата храна. Но, голтате цела камила!
25 “Тешко вам, вероучители и фарисеи! Преправачи! Ја чистите надворешноста на чашата и чинијата. Но, одвнатре сте полни со алчност. Само сакате да се наситите. 26 Слеп фарисеј! Прво исчистете ја внатрешноста на чашата и чинијата. Тогаш и надворешноста ќе биде чиста.
27 “Тешко вам, вероучители и фарисеи! Преправачи! Вие сте како гробови обоени во бело. Изгледат убаво однадвор, но одвнатре се полни со коски на мртви. Тие се полни и со други работи што не се чисти и “чисти”. 28 Исто е и со вас. Однадвор се чини дека правите она што е исправно. Но, одвнатре сте полни со она што е погрешно. Се преправате дека сте она што не сте.
29 “Колку е лошо за вас, учители на законот и фарисеи! Преправачи! Градите гробници за пророците. Ги украсувате гробовите на побожните. 30 И велите: “Да живевме во деновите на оние што живеја пред нас, немаше да го правиме она што го правеа тие. Немаше да помогнеме во убивањето на пророците”. 31 Значи, вие сте сведоци против себе. Признавате дека сте деца на оние што ги убиваа пророците. 32 Затоа, одете напред и завршете ги гревовите што ги започнаа оние што живеја пред вас!
33 “Глезлиште на отровни змии! Како ќе избегате од осуда во пеколот? 34 Затоа ви испраќам пророци, мудри луѓе и учители. Некои од нив ќе ги убиете. Некои ќе ги приковате на крст. Други ќе ги камшикувате во вашите синагоги. Ќе ги бркате од град во град. 35 Така ќе платите за целата крв на побожните луѓе пролеана на земјата. Мислам, од крвта на побожниот Авел до крвта на Захарија, синот на Берекија. Захарија беше оној кого го убивте помеѓу храмот и жртвеникот. 36 Вистина е ова што ќе ви го кажам. Сето ова ќе им се случи на оние што се живи сега.
37 “Ерусалиме! Ерусалиме! Ги убиваш пророците и фрлаш камења за да ги убиеш оние што се испратени кај тебе. Многу пати сакав да го соберам твојот народ. Сакав да бидам како кокошка што ги собира своите пилиња под крилјата. А вие не ми дозволивте! 38 Ете, вашата куќа останува празна. 39 Ви велам, нема да ме видите сè додека не кажете: “Благословен е Оној што доаѓа во името Господово!” (Псалм 118:26)
