Добивање праведност – примерот на Аврам

Претходно видовме дека Аврам ја добил праведноста едноставно верувајќи во. Ова многу важна реченица го кажува тоа вака:

‘ И Му поверува Аврам на Господ, и тоа му се засмета за праведност. ‘

Создавање 15:6

Верувањето не е поврзано со постоењето на Бог

Помислете што значи “верувај”. Многу луѓе мислат дека “верувај” значи верување дека Бог постои. Ние мислиме дека Бог само сака да веруваме дека Тој е таму. Но, Библијата го кажува тоа поинаку. Та вели:

‘ па некој од вас им рече: “Одете си со мир, грејте се и наситете се!”, а не им даде што им е потребно за телото – как­ва полза? ‘

Јаков 2:16

Тука Библијата користи сарказам за да каже дека самото верување дека Бог постои нè прави добри како ѓаволот. Точно е дека Аврам верувал во постоењето на Бог, но тоа не е поентата на неговата праведност. Бог му ветил на Аврам дека ќе му даде син. Тоа беше ветувањето во кое Аврам мораше да избере да верува или не. Тој мораше да го направи овој избор дури и додека беше во своите 80-ти, а неговата сопруга во своите 70-ти. Тој веруваше дека Бог некако ќе го исполни тоа ветување дадено него. Верувањето, во овој извештај, значи доверба. Аврам одлучи да му верува на Бог за син.

Кога Аврам одлучи да поверува во тоа ветување за син, тогаш Бог му даде и нему – му “припиша” – праведност. На крајот, Аврам го доби и исполнетото ветување (син од кој произлезе голем народ) и праведност.

Праведност – не од заслуги или труд

Авраам не ја “заработил” праведноста. Бог му ја “припишал “. Која е разликата? Ако заработиш нешто, работиш за тоа – го заслужуваш. Тоа е како да примаш плата за работата што ја работиш. Но, кога нешто ти се припишува, тоа ти се дава. Не го заработуваш ниту го заслужуваш, но треба да го примиш.

Мислиме дека правењето повеќе добри работи отколку лоши работи, правењето добри дела или исполнувањето обврски ни овозможува да заслужиме праведност. Аврам докажува дека ова идеја е лажна. Тој не се обидел да заработи праведност. Тој едноставно избрал да верува во ветувањето што му било дадено, а потоа и нему му била дадена праведност.

Верувањето на Аврам: Тој се обложил со својот живот на тоа

Изборот да се верува во ова ветување за син беше едноставен, но не беше лесен. Кога првпат му беше ветено дека ќе има “голем народ”, тој имаше 75 години и ја напушти својата родна земја и патуваше во Ханаан. Помина речиси десет години, а Аврам и Сара сè уште нема дете – а камоли народ!

“Зошто Бог веќе не ни дал син ако можел да го стори тоа”?, би се прашал тој. 

Аврам верувал во ветувањето за син затоа што му верувал на Бога. Тој го правел тоа иако не разбирал сè за ветувањето. Ниту пак ги добил одговорите на сите негови прашања.

Верувањето во ветувањето барало активно чекање. Целиот негов живот бил прекинат додека живел во шатори чекајќи го ветувањето. Ќе било многу полесно да се изговори и да се врати дома во Месопотамија (денешен Ирак). Неговиот брат и семејството сè уште живеле таму. Животот бил удобен таму.

Неговата доверба во ветувањето имаше приоритет над нормалните цели во животот – безбедноста, удобноста и благосостојбата. Можеше да не верува во ветувањето, а сепак да верува во постоењето на Бог. Можеше да се откаже од ветувањето и сепак да продолжи со религиозни активности и добри дела. Тогаш ќе ја задржаше својата религија, но немаше да му се “припише” праведност.

Нашиот пример

Остатокот од Библијата го третира Аврам како пример за нас. Верувањето на Аврам во ветувањето од Бога и припишувањето на праведноста е модел за нас. Библијата има и други ветувања што Бог ни ги дава на сите нас. Исто така, мора да избереме дали ќе им веруваме.

Еве еден пример за такво ветување.

‘ А на сите што Го примија – на сите што верува во Неговото име – им даде моќ да станат чеда Божји; кои не по крв, ни по желба на телото, ни од похот машка, туку од Бога се родија. ‘

Јован 1:12-13

Денес знаеме дека ветувањето дадено на Аврам се оствари. Неспорно е дека еврејскиот народ денес постои како народ што потекнува од Аврам. Но, како и Аврам, денес се сочуваме со ветување кое изгледа неверојатно и покренува некои прашања. Како и Аврам, мора да избереме да му веруваме на ова ветување – или не.

Кој плаќа за Праведноста?

Аврам покажа дека Бог ја дава праведноста како дар. Кога добивате дар, не плаќате за него – во спротивно тоа не е дар. Давателот на дарот е оној кој плаќа. Бог, дарителот на праведноста, ќе мора да плати за праведноста. Како ќе го направи тоа? Ќе видиме во нашата следна статија.